بعیده، از بیست کیلومتری این خانه‌ی مجازی، عزیزانی که مخاطب این تشکر حقیر هستند، گذر کنند.
اما با اینحال ثبت می‌کنم این تشکر و حال خوب را.
کافی است تنها چند دقیقه فکر کنید تا بتوانید فهرستی طویل از معایب یک سیستم بزرگ مثل راه آهن سراسری در بیاورید. معایبی که آنقدر عیان هستند که لزومی به گفتنشان نباشد.
اما دوست دارم در اینجا خلاف عادت مرسوم جامعه، ذکر خیری کنم از آن پدر آمرزیده‌ای که بهانه‌ی نوشتن این پست و تشکر از او شد.
ماجرا از این قرار است که حدود دو هفته پیشتر من و اهل منزل به مسافرتی چند روزه به دیار پدری همسرجان رفتیم.
از قضا، قطار برگشت برخلاف سابق، تاخیری چند ساعته داشت. اتفاقی که در مملکت ما چندان عجیب و مهم نیست. فوقش این است که وقت و اعصاب چند صدنفر به فنا رفته. چیزی که نیست!
اما قشنگی ماجرا از آنجا شروع می‌شود که چند روز بعد بهت پیام میدن: "دوست عزیز عذر خواهی میکنیم! برای جبرانش هم خسارت میدهیم."
خیلی هم عالی، اما جالب‌تر می‌شود وقتی که میفهمی برای گرفتن این جبران خسارت، -که البته ناچیز است- لازم نیست هفت خان را رد کنی و زنگ زدن تو به پشتیبانی مذکور در همان پیامک کفایت می‌کند تا در عرض سه سوت پول را عودت دهند و تو را در زمره‌ی خرکیفان بگمارند.
بله ...
دوستان عزیزی که باعث و بانی این حرکت قشنگ در راه آهن جمهوری اسلامی شدید. متشکریم.🌹
اگرچه قدمی کوچک از مسئولیت پذیری یک سازمان دولتی است. اما قطعا نباید ندیده گرفته شود. به امید روزی که مسئولیت پذیری در جامعه ما، چه در سطح خرد و چه در سطح کلان بالاتر از وضع نابسامان فعلی شود.
